Ruggegraat

 
Ik kom dit dilemma regelmatig tegen: Moet ik hier vasthouden aan mijn principes, of moet ik ze even aan de kant zetten om iets gedaan te krijgen? Wat doe ik als een werkgever dingen doet die mij ethisch niet ok lijken? Ga ik er keihard tegenin en laat ik ruggengraat zien, met grote kans dat mijn werk daar dan ophoudt? Of slik ik het weg om binnenboord te blijven, zodat ik mijn werk behoud en ik iets kan betekenen voor de anderen waarmee ik te maken heb?

Ben ik William Wallace of Oscar Schindler? J  Persoonlijk heb ik de neiging me erg boos te maken over onrecht. Toen ik in de jeugdhulpverlening werkte lag ik voortdurend in de clinch met leidinggevenden en psychogen omdat ik het niet eens was met de benaderingswijze van de “moeilijke” jongeren. Volstoppen met drugs en ze dwingen tot “goede gesprekken”. Later ben ik in een commerciële sport organisatie afgetreden als manager omdat ik het niet eens was met de managementstijl van hogerhand, die vond ik manipulatief, oneerlijk en neerbuigend en daar wilde ik geen deel van uitmaken. Het heeft me wat gekost, hogerop komen binnen een organisatie lijkt onmogelijk op die manier.

Vrienden adviseren mij weleens wat flexibeler te zijn, meer te slikken. Daar zit wat in, misschien is het voor mij en mijn omgeving beter als ik mezelf in een betere positie manoeuvreer, om van daaruit een positieve invloed uit te oefenen. Maar tegelijkertijd zie ik dan dat die vrienden iedere avond drinken en vraag ik me af: “Doen ze dat om zichzelf te verdoven? Hebben ze last van dat “wegslikken” van hun gedachten en emoties uit angst voor “de baas”? Ik weet het niet, ik vraag me alleen af wannneer “flexibiliteit” “gebrek aan ruggegraat” wordt en “ doorzettingsvermogen” “rigiditeit”. Ik denk dat de scheidslijn te vinden is tussen gewoontegedrag en een bewuste keuze voor bepaald gedrag. Heb je een hoger doel voor ogen en kies je bewust voor je gedrag? Of is je flexibiliteit eigenlijk gewoon angst? Of je doorzettingsvermogen gewoon boosheid en onwil om je open te stellen voor anderen?

Ik realiseer me dat het alles te maken heeft met de oude wijsheid van yin & yang. Zacht, afgestemd en ontvankelijk zijn of juist krachtig, doelgericht en volhardend. Teveel van het een of ander is niet gezond. Dat heb ik gemerkt. Ik ontdek dat het helpt om me in te leven in de ander enerzijds, voordat ik tegen dingen aan ga schoppen. Anderzijds helpt het om voor mezelf helder te krijgen waar ik nu echt voor sta en dat te durven uitspreken, en wel op zo’n manier dat het begrijpelijk en te behappen is voor mijn gesprekspartner. Als dat laatste lukt heb ik yin en yang goed uitgebalanceerd, ik hoef mezelf niet te verloochenen en blijf toch in verbinding met de ander.

Het kan interessant zijn dit bij jezelf te onderzoeken. Dat vraagt om warrior spirit, de moed om jezelf onder ogen te zien, die je kunt aankweken door bijvoorbeeld te mediteren of gesprekken te voeren met mensen die je kennen. Het zal je relaties verbeteren,kan je helpen minder gestresst te zijn en wellicht voorkomt het zelfs dat je later een narrig, oud gewoontedier wordt.