Stel dat feiten echt bestonden. Zouden we het dan niet allemaal met elkaar eens zijn?
We zijn elkaar aan het bestoken met 'feiten' en 'onderzoeken' om onze eigen waarheid te verdedigen. De 'waarheid' die vooral gevoelsmatig is. We hebben het zelf niet in de gaten maar onbewust kijken we door een bepaalde bril naar de 'feiten'. De angst zorgt ervoor dat we niet in de gaten hebben dat we die bril op hebben. Misschien hebben we niet eens in de gaten dat we angst hebben. Misschien gaat het nu vooral om vertrouwen. In degenen die het voor het zeggen hebben, degenen die daar juist keihard tegenin gaan of in jezelf. Zolang we niet weten welke bril we op hebben en daar niet eerlijk over zijn komen we niet echt in gesprek met elkaar. Zonde, want als we nu iets kunnen leren is het hoe we ons met onszelf en onze omgeving verbinden. Als je vertrouwen hebt in de autoriteiten heb je goede kans dat je een goede relatie had met je vader. Als je wantrouwig bent en je aansluit bij tegenstanders heb je goede kans dat je teleurgesteld en boos bent op je vader. bewust of onbewust. Als je alle kanten op vliegt en je vastklampt aan 'een waarheid' van iemand anders heb je grote kans dat je ergens geleerd hebt je eigen gevoel weg te stoppen. Ik nodig je uit daar eens naar te kijken. Juist naar de relatie met je vader omdat velen van ons opgegroeid zijn zonder die liefdevolle, krachtige autoriteit. Maar vooral nodig ik je uit stil te staan (of zitten) bij jezelf. Als dat ongemakkelijk voelt weet je zeker dat daar heel veel winst te behalen is. Het ongemak wat je voelt vormt onbewust de bril waardoor je naar de wereld kijkt. Als je nu de moed kunt opbrengen en je licht echt op de wereld wilt laten schijnen, doe het dan nu. 'If not now, then when?' Wil je iets doen? - Je kunt het boek 'De vader factor' aanschaffen. - Je kunt hier een begin maken met mediteren. - Je kunt op deze website kijken voor oefeningen. - Je kunt mij bereiken voor 1 op 1 begeleiding.
0 Reacties
In een tijd als deze wordt je mogelijk met jezelf geconfronteerd. Er gebeurt van alles in de wereld en het is misschien lastig voor je om te weten wie je kunt vertrouwen en wat je kunt geloven. Wat is de juiste weg, voor jou en de wereld om je heen.
‘De kunst van het niet weten’ is een grote uitdaging voor leiders. En met leiders bedoel ik iedereen die verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn eigen leven. ‘Niet weten’ betekent onzekerheid en daar houden we niet van. Maar juist in de openheid die kan ontstaan in onzekerheid kun je nieuwe inzichten ontvangen. Misschien is er wel een subtiele middenweg mogelijk. Een manier om alles was er om je heen gebeurt met mededogen en wijsheid te bekijken zonder je me te laten slepen door 1 kant van het verhaal. Dat begint bij jezelf. Door in alle rust aandacht te hebben voor wat er bij jou van binnen speelt. Door te onderzoeken welke angsten en boosheid vooraf gaan aan gedachten over de wereld. Misschien ontdek je wel dat er gedachten zijn die nog vooraf gaan aan die emoties. Gedachten als “Ik moet alle antwoorden hebben anders faal ik” en "Als ik faal ben ik niet goed genoeg. Misschien kun je deze tijd gebruiken om jezelf beter te leren kennen. Zo kom je steviger en authentieker uit deze crisis. Het 'nieuwe normaal' is vrij en verbonden
Ik denk dat het zo'n 12 jaar geleden is dat ik voor het eerst alleen naar het bos ging. Ik had een burn out (ondanks dat ik fanatiek mediteerde en sportte, 'fanatiek' is waarschijnlijk waar het mis ging :-)). Ik woonde midden in de stad, dus ik zocht plekken waar ik rust kon vinden. Het bos was een verademing. Alleen ik en de natuur, het voelde alsof ik ergens thuis kwam. Totdat ik andere mensen tegen kwam. Ik merkte dat mijn lichaam verkrampte en mijn gedachten op hol sloegen als iemand me tegemoet kwam. Wat gebeurde daar toch? Dat begon ik te onderzoeken. Ik kwam erachter dat ik erg negatief over mezelf had leren denken. 'Mannen zijn gevaarlijke viespeuken', dat was zo'n beetje de overtuiging die ik van huis uit had meegekregen. Bovendien waren ze slap, daar had mijn moeder me ook wel van overtuigd (zij had haar eigen ervaringen en redenen) en ik meende daar overal bewijs van te zien. Slap en afwezig of sterk en egocentrisch. Uit die twee 'smaakjes' leek ik te moeten kiezen. Ik had weinig mededogen naar de mannen om me heen en evenmin naar mezelf. Dus als ik iemand tegenkwam, met name als het vrouwen waren, moest ik in die korte ontmoeting duidelijk maken dat ik niet gevaarlijk was en geen viespeuk. Maar ook niet slap, dus te aardig was ook niet goed. Het werd een worsteling om balans te houden tussen die twee, bij iedere ontmoeting. Doodvermoeiend, niet gek dat ik liever niemand tegenkwam. Inmiddels ben ik daar vrij van en kan ik volop genieten van de natuur. Soms alleen, soms samen met mijn zoontje en mijn vrouw (die deze foto nam). Het ging niet vanzelf, ze noemen de weg naar binnen denk ik niet voor niets 'de weg van de krijger'. Ik ben me er nu bewust van hoe ik me voelde, hoe ik dacht en hoe ik deed. Vroeger was dat 'normaal', ik wist niet beter. Maar nu weet ik beter, ik weet hoe ik me kan voelen door 'het werk' te doen en mijn levenswerk is anderen te bevrijden van hun oude 'normaal'. Onder andere via Krachtman.nl, waar ik samen met Boudewijn training en therapie geef aan mannen die vastzitten in hun 'oude normaal'. :-) Hoe weet je dat je vast zit in je oude normaal? Er is feitelijk op dit moment, nu, niets aan de hand. En toch voel je je depri, gestresst, eenzaam en/of boos. En dat is al langer zo. Wil je een 'nieuw normaal'? Doen wat je leuk vind, genieten en je verbonden voelen met je omgeving? Het begint bij jezelf. Bijvoorbeeld door mee te gaan naar een Krachtman weekend of 1 op 1 coaching. Ik kom ze regelmatig tegen in mijn praktijk: Mensen die te aardig zijn en niet voor zichzelf kunnen opkomen. Ik was zelf ook zo. Maar eigenlijk ben ik helemaal niet zo aardig, en zij ook niet. Misschien ben jij ook wel niet zo aardig als je denkt.
We doen aardig omdat we geleerd hebben dat dat de beste overlevingsstrategie was toen we opgroeiden. Vaak met een afwezige vader, emotioneel niet beschikbaar of gewoon fysiek helemaal niet in ons leven. Vaak ook met een sterke moeder, een beschermende maar ook toornige godin die ons kon maken en breken. Eentje die teleurgesteld was in mannen en van haar zoon een rolmodel zou maken. Ofte wijl, haar ideale man. Eentje die heel aardig is, dienstbaar, geen lusten heeft en niet aan zichzelf denkt. Hoewel, stiekem houdt ze ook wel van een sterke man en is ze op zoek naar een man die haar aan kan. Vandaar dat ze soms haar zoon uittest, de strijd met hem aangaat of kijkt in hoeverre ze hem kan beïnvloeden. Maar het jongentje is veel te bang om het niet goed te doen. niet zo gek, want als kind overleef je het niet zonder je ouders. Zo voelt een kind dat tenminste. Dus doe je er alles aan om de ouder die voor je zorgt van je te laten houden. Om vrij te zijn moet een jongen een leven gaan leiden buiten de beïnvloedings- sfeer van zijn moeder. Hij moet naar zijn eigen gevoel gaan luisteren en dat leren respecteren. Robert Bly noemt dit “De wildeman bevrijden”. Daarvoor moet de jongen de sleutel van diens gevangenis onder het kussen van zijn moeder vandaan stelen. Stelen dus, niet vragen of hij hem mag lenen, want dan geeft hij weer alle macht uit handen. Wanneer de “mr. Nice Guy” stopt met aardig doen om te overleven wordt hij oprechter, steviger en betrouwbaarder. Voor zichzelf maar zeker ook voor anderen. Dit betekent niet dat je als een dolle om je heen gaat slaan, dat is de andere kant van de medaille. Dan wordt je het boze jongentje. Je stopt wel met klagen en jezelf wegprijzen (zodat anderen zich over je ontfermen en je zielig vinden, waarmee jij dan weer de aandacht krijgt waar je zo naar hunkert). Je weet hoe vermoeiend mensen zijn die zichzelf voortdurend in de slachtoffer positie plaatsen. In plaats van aardig doen kun je vanuit liefde en verbinding krachtig optreden. Je zegt en doet wat er nodig is om het leven te laten stromen, je durft de waarheid onder ogen te zien en te benoemen. Dan worden mensen weleens boos of verdrietig. Maar dat is soms beter dan ze de rest van hun leven vast te laten zitten in schadelijke patronen. Veranderen doet pijn, de waarheid onder ogen zien vaak ook. Net als het schoonmaken van een wond. Maar die wond negeren is op termijn nog veel erger. Daarom heb jij zelf en de wereld om je heen het nodig dat je af en toe onaardig durft te zijn. In plaats van aardig wordt je krachtig en liefdevol. Daar heeft iedereen meer aan. Je mag beginnen met een reactie op deze blog ;-) We willen allemaal weleens iets veranderen aan ons gedrag. Maar als we er dan aan beginnen blijkt ons oude patroon toch wel erg hardnekkig. Dat komt deels doordat we het gewoon gewend zijn, maar er is nog iets: de secundaire winst, ook wel ziektewinst genoemd.
Een aantal jaren geleden zag ik een billboard waarop dit mooi uitgedrukt werd. Er stond op: “Moet je echt een been breken om een paar dagen vrij te nemen?”. Of iets dergelijks. De boodschap is in ieder geval dat iets wat negatief lijkt (een been breken) ook een positieve kant heeft (vrij krijgen om uit te rusten). Dit is een erg fysiek voorbeeld maar het is op andere fronten ook toepasbaar. De secundaire winst die je haalt uit het niet voor jezelf opkomen kan bijvoorbeeld zijn dat je niet onaardig gevonden wordt en je niet ongemakkelijk hoeft te voelen door een conflict. De secundaire winst van blijven roken is dat je regelmatig korte pauzetjes hebt. De ziektewinst van verslaafd zijn is bijvoorbeeld dat je pijnlijke emoties niet hoeft te voelen. Het loont om eens te kijken wat je gaat missen als je wilt veranderen. Als je de stap namelijk te snel maakt gaat hetgeen wat je mist onbewust aan je vreten en val je makkelijker terug in het oude gedrag. Anderzijds kun je ook de nadelen van de verandering een op een rijtje zetten. Stoppen met roken betekent dat ik die gezellige momentjes in het rokershok moet missen. Als ik voor mezelf opkom gaan al die lieve mensen niet meer voor me zorgen, zoals ze wel deden als ik mezelf slachtoffer van de situatie maakte. Als ik niet meer drink ga ik dingen voelen die ik pijnlijk vind. Door van beide gedragingen, het oude bekende gedrag en het nieuwe gedrag dat je wilt bereiken, de minnen en plussen op een rijtje te zetten kun je aan bewuste keuze maken. Als je dan kiest om te veranderen weet je wat er gebeurt als je het moeilijk krijgt en kun je wellicht vervanging zoeken voor wat je mist. Ik ging bijvoorbeeld soms een appeltje schillen om even pauze te hebben toen ik gestopt was met roken. En ik ben gaan mediteren toen ik liefdesverdriet had ik plaats van me te bezatten, zoals ik daarvoor zou doen. Dat deed pijn, al die emotie volledig onder ogen zien en voelen, maar het had een enorm bevrijdend effect. Maar, het kan ook zijn dat je er bewust voor kiest niet te veranderen. In dat geval bespaar je jezelf een hoop energie. In plaats van jezelf steeds te vertellen dat je moet veranderen en het niet doen, kun je jezelf accepteren zoals je bent. Dat geeft een hoop rust. Ik kom dit dilemma regelmatig tegen: Moet ik hier vasthouden aan mijn principes, of moet ik ze even aan de kant zetten om iets gedaan te krijgen? Wat doe ik als een werkgever dingen doet die mij ethisch niet ok lijken? Ga ik er keihard tegenin en laat ik ruggengraat zien, met grote kans dat mijn werk daar dan ophoudt? Of slik ik het weg om binnenboord te blijven, zodat ik mijn werk behoud en ik iets kan betekenen voor de anderen waarmee ik te maken heb? Ben ik William Wallace of Oscar Schindler? J Persoonlijk heb ik de neiging me erg boos te maken over onrecht. Toen ik in de jeugdhulpverlening werkte lag ik voortdurend in de clinch met leidinggevenden en psychogen omdat ik het niet eens was met de benaderingswijze van de “moeilijke” jongeren. Volstoppen met drugs en ze dwingen tot “goede gesprekken”. Later ben ik in een commerciële sport organisatie afgetreden als manager omdat ik het niet eens was met de managementstijl van hogerhand, die vond ik manipulatief, oneerlijk en neerbuigend en daar wilde ik geen deel van uitmaken. Het heeft me wat gekost, hogerop komen binnen een organisatie lijkt onmogelijk op die manier. Vrienden adviseren mij weleens wat flexibeler te zijn, meer te slikken. Daar zit wat in, misschien is het voor mij en mijn omgeving beter als ik mezelf in een betere positie manoeuvreer, om van daaruit een positieve invloed uit te oefenen. Maar tegelijkertijd zie ik dan dat die vrienden iedere avond drinken en vraag ik me af: “Doen ze dat om zichzelf te verdoven? Hebben ze last van dat “wegslikken” van hun gedachten en emoties uit angst voor “de baas”? Ik weet het niet, ik vraag me alleen af wannneer “flexibiliteit” “gebrek aan ruggegraat” wordt en “ doorzettingsvermogen” “rigiditeit”. Ik denk dat de scheidslijn te vinden is tussen gewoontegedrag en een bewuste keuze voor bepaald gedrag. Heb je een hoger doel voor ogen en kies je bewust voor je gedrag? Of is je flexibiliteit eigenlijk gewoon angst? Of je doorzettingsvermogen gewoon boosheid en onwil om je open te stellen voor anderen? Ik realiseer me dat het alles te maken heeft met de oude wijsheid van yin & yang. Zacht, afgestemd en ontvankelijk zijn of juist krachtig, doelgericht en volhardend. Teveel van het een of ander is niet gezond. Dat heb ik gemerkt. Ik ontdek dat het helpt om me in te leven in de ander enerzijds, voordat ik tegen dingen aan ga schoppen. Anderzijds helpt het om voor mezelf helder te krijgen waar ik nu echt voor sta en dat te durven uitspreken, en wel op zo’n manier dat het begrijpelijk en te behappen is voor mijn gesprekspartner. Als dat laatste lukt heb ik yin en yang goed uitgebalanceerd, ik hoef mezelf niet te verloochenen en blijf toch in verbinding met de ander. Het kan interessant zijn dit bij jezelf te onderzoeken. Dat vraagt om warrior spirit, de moed om jezelf onder ogen te zien, die je kunt aankweken door bijvoorbeeld te mediteren of gesprekken te voeren met mensen die je kennen. Het zal je relaties verbeteren,kan je helpen minder gestresst te zijn en wellicht voorkomt het zelfs dat je later een narrig, oud gewoontedier wordt. |
Michiel Hiemstra
"Ik help aardige mensen stevig in hun schoenen te staan. en ik help mensen die verhard zijn ontspannen en verbinden." Archieven
Mei 2020
Categorieën |